Yaklaşık bir yıldır Arnavutluk’un başşehri Tiran’da diş teknisyeni olarak çalışan, evli ve bir çocuk babası Muhittin Özmen, zelzele sırasında yaşadıklarını AA muhabirine anlattı.
Özmen, 27 Kasım gecesi meydana gelen 6,3 büyüklüğündeki zelzelede yaşadıklarını hiçbir vakit unutamayacağını belirterek, o gün büyük zelzeleye kadar çok sayıda artçı sarsıntının meydana geldiğini söyledi.
“Binalar birbirine çarpıyordu”
Eşi ve çocuğunu yaklaşık iki ay evvel memleketi Konya’ya gönderdiğini lisana getiren Özmen, şöyle konuştu:
“Apartmanın ikinci katında yaşıyordum. Binalar da çok sağlam değil. Çok sayıda bina hasarlı. Sarsıntının merkezine de 30 kilometre uzaklıktayız. 2,5
aydır devam eden zelzeleler nedeniyle herkes dehşet ve panik halinde. Kimse meskenlere giremiyor, parklarda ve otomobillerde kalıyor beşerler. Gece uyandım, biraz da malum oldu üzere. Sarsıntıdan çabucak evvel düşle uyandım. Kalktım, abdest aldım, oturdum. Gece 03.00 civarı tekrar uyudum. O an dehşet veren sesle kalkıp pencereden atlamam bir oldu.
Balkonda korkuluklar ve branda var. O anda bunlardan nasıl aşağı atladım, hiç hatırlamıyorum. Endişeden çok panik yaşamışım. Ayaklarımın üstüne düştüm. Ellerimi başımın ortasına aldım ve sallanan binaları gördüm. Sarsıntı de devam ediyordu, dehşet vericiydi. Sarsıntı anını birebir yaşadım. Binalar birbirine çarpıyordu, herkesin öldüğünü düşündüm.”
Özmen, kaldığı apartmanın sarsıntıda önemli hasar gördüğünü belirterek, 2,5 aydır süren artçı sarsıntılara alıştıklarını söz etti.
“O sesi anlatmam, tanım etmem mümkün değil”
Özmen, Tiran’da arkadaşlarının yardımıyla hastaneye götürüldüğünü söyledi. “O an ayağım kırılmış, kanıyor ancak hiçbir şey hissetmedim.” diyen Özmen, şunları tabir etti:
“Ortam sakinleşince konuta girmeye çalıştım. Bu sırada herkes zelzelesi yeni fark etmiş, dışarı çıkıyor. Beşerler ayağımın kanadığını söyledi. Umurumda değildi, o an adeta şuur kaybı yaşadım. Bu sırada kan kaybından bayılmışım. Sonra hastaneye götürdüler, sol ayağımı alçıya aldılar. Hastanede benim üzere 4’üncü kattan atlayıp vefat edeni duydum. Rabbim bir daha yaşatmasın, dehşet vericiydi. O sesi anlatmam, tanım etmem mümkün değil. Bir gün kaldıktan sonra uçakla ülkeme geldim.
Buradaki hastanede kırıklara ait tedavi süreci başladı. Artık konutumda istirahat halindeyim.”
