Siz farklı bir daldan geliyorsunuz. Üniversite kurmaya nasıl karar verdiniz?
Babam akademisyendi. Çukurova Üniversitesi kuruluşunda, bilhassa de Ziraat Fakültesi’nde çok emeği olmuştu. Farklı bölümde çalışsam da, kenarda yetecek para birikir birikmez babamın vasiyetini yerine getirmek istedim. İlkokul kurma maksadıyla çıktığımız yolda, YÖK’le yaptığımız görüşmeler sonunda; kesimle iç içe, mesleksel uygulamalara yönelik bir yapıya muhtaçlık oluğunu öğrendik. 2010 yılında meslek yüksekokulu olarak yola başladık. Babamın vasiyeti için ilkokul yapalım derken, cüret ettik maksadı büyüttük, meslek yüksekokulu olarak çıktık yola, bugün Nişantaşı Eğitim Vakfı olarak, üniversite bünyemizde kırk bin öğrenciyle bu yolda devam ediyoruz. Her gün, güne Nişantaşı Eğitim Vakfı’nın mottosu ile başlıyoruz; “Kendin için, yetecek kadar! Kalanı toplum için…”
Şu günlerde eğitimin, bilimin, üretmenin ve dayanışmanın ne kadar kıymetli olduğunu daima birlikte deneyimliyoruz. Siz de şu günlerde “iyi ki eğitim dünyasına girdim” diyor musunuz?
Dünyanın en varlıklı yüzde 1’lik kesiti global servetin yüzde 82’sine sahip! Bu adaletsiz durum sonsuza kadar bu türlü gitmemeli, gidemez. Birileri gelsin düzeltsin demeden, hepimizin bu adaletsizliğin giderilmesinde misyon alması gerektiğini düşünüyorum. Çok haklısınız, bugün ne kadar güç günlerden geçiyoruz. Yazın yapacağımız tatilin hayalini kurarken artık mahallemizde sokağımızda yürümeye hasret kaldık. Az ile keyifli olmayı, paylaşmayı ve yardımlaşmayı öğrendiğimiz bir periyottan geçiyoruz, Korona salgını ile bir periyot bitecek diğer bir periyot başlayacak.
Hayatımızda unutamayacağımız kadar kıymetli dersler çıkaracağımızı düşünüyor musunuz?
İnsanlık aklını başına alıp nefsini terbiye etmeyi, paylaşmayı öğrenmeli zira artık buna mecburuz. Nişantaşı Eğitim Vakfı olarak, varlık sebebimizi tam olarak da bu temelin üzerine koyuyoruz. Çok çalışmalıyız, çalışırken keyifli olmayı bilmeliyiz. Çok okumalıyız ve okurken zevk almalıyız, üretmeliyiz durmadan üretmeliyiz, ulu liderimiz Atatürk’ün dediği üzere muasır medeniyet düzeyinde bir ülke olmalıyız. Ben gençlere kelam veriyorum, biz size dünyadaki en gelişmiş eğitim imkanları her daim sunacağız, hatta daha dünyada olmayan örnekleri alt yapıları ve teknolojiyi de oluşturalım, kâfi ki onlar azim etsinler, çalışsınlar, ülkeleri için üretsinler, dünya çapında işlere imza atsınlar lakin yalnızca kendi cepleri için değil, ülkeleri ve bayrakları için çalışsınlar. Benim Türk gençliğine inancım sonsuz, bakın göreceksiniz yeni jenerasyonlar bayrağımızı en yüksek düzeye taşıyacak, yeni dünya tertibinin önder ülkelerinden birisi olacağız.
Geldiğimiz noktada dijitalleşmenin ne kadar kıymetli olduğunu, bilimin, mahallî üretimin ülkelerin yazgısını değiştirdiğini görüyoruz. Size COVID-19 salgını ne öğretti? Sizce dünya nereye gidiyor?
Her makûs, elbette bir iyiyi doğurur. Yaşanan acılar, farkındalığı arttırır. Savaş, salgın, afet üzere güçlü süreçler, dönüşümlerin başlangıcı olur. Bu salgından sonra da, hiçbir şeyin eskisi üzere olmayacağına inanıyorum. Umarım bu yeni periyotta insanlık yüzünü güzelliğe, adil ve paylaşımcı bir anlayışa döner. Zenginliğin bireylerde değil toplumda paylaşıldığı, savaş yerine sıhhate yatırım yapılan, daha adil bir dünya hepimizin umudu olur diye düşünüyorum. Yeni bir toplumsal nizam, bilimin daha da çok değer kazanacağı yeni bir dünyaya eviriliyor olabiliriz. Şayet Türkiye bu süreci gerçek yönetebilirse, çok daha müspet formda ilerleme bahtına sahip olabilecek şanslı bir ülke. Düşünüyoruz, bilinçleniyoruz, öğreniyoruz ve tüm bunları yarara dönüştürebilecek genç bir kuşağa sahibiz.
HARMANLANMIŞ ÖĞRETİM YAYGINLAŞACAK
Eğitim kesimi bu değişimden nasıl etkilenecek? Bundan sonra online eğitim çok daha yaygınlaşacak mı?
Geleneksel eğitim modelinin, muvaffakiyet ölçütlerinin test edildiği bir devir bu. Artık klasik sınıf ortamı, ezber ve imtihanları destekleyen sistem ne yazık ki geleceği üretecek jenerasyonu yetiştirmede yetersiz zira onları dinlemiyor ve anlayamıyor. Tüm dünya muazzam bir süratte değişiyor lakin eğitim sistemi ne yazık ki bu değişime oranla çok çok durağan. Sistem, düne takılıp kalmış durumda. Meğer her şeyin değişiyor olduğu üzere, gençliğin öğrenme biçimleri, algısı, bakış açısı, beklentileri de değişiyor. Fakat bundan sonra, teknoloji imkan veriyor diye büsbütün uzaktan eğitim olacak diyemeyiz, bu da mümkün değil zira tüm dersler ve yetiler buna uygun değil. Birtakım bilgilerin ve yetilerin deneyimlenerek kazanılması da gerekiyor. Bu sebeple daha çok sanal ve örgün eğitimin bir bütünü olan ‘harmanlanmış (blended) öğrenme modeli’ yaygınlaşacaktır. Bu modelle birlikte hem yüz yüze eğitimin hem de web tabanlı eğitimin müspet yanlarından faydalanmak da mümkün.
Her yıl binlerce öğrenci yurtdışına üniversite eğitimine gidiyor. Sizce bu değişecek mi?
Elbette, Erasmus ve Exchange üzere programlar dahil, yurtdışı gidiş ve gelişleri azalacaktır ve muhakkak bir mühlet artış görülmeyecektir. Bu sadece gidişi değil, dediğim üzere gelişleri de kapsıyor. Burada değerli olan, öğrencilerimizin yurtdışına eğitime gitmesi değil, dönme motivasyonlarını kaybetmemeleri. Elbette herkes gidip öğrenmeli, bilgilerine ve tecrübelerine yenisini katmalı, yeni şahıslarla tanışmalı, eğitim modelleri görmeli, iş alanını geliştirmeli fakat tüm bunları geri dönüp kendi ülkesine yarar olarak katabilmesi için gereken motivasyon ona sağlanmalı ve desteklenmeli.
Uzaktan eğitim ve eğitim alt yapısı çok tartışıldı, Nişantaşı Üniversitesi hazır mıydı sürece?
Biz çok hazırdık. 23 Mart’tan itibaren, 4 bin 500 dersin görüntü takviyeli içerikleri sisteme yüklendi. Birinci haftada 35 bin sunum görüntüleme, 50 bin ders görüntüleme, etkileşimli dersler ve kesintisiz eğitim gerçekleştirdik. Biz üniversite olarak 4 bin 500 dersi dijital arşivlemiştik. Türki cumhuriyetlerinden birtakım ülkeler bu alt yapıyı bizden aldı.
ÖĞRENCİLERİME BİR SÜRPRİZİM OLACAK
Üniversiteniz COVID 19 günlerinde çalışanlarına ve öğrencilerine nasıl dayanak oluyor?
Üniversitelerin tatil edileceğinin açıklanmasıyla birlikte; konutta çocuğu olan, gebe olan ve 60 yaş üstü olan çalışanlarımıza fiyatlı müsaade verdik. Şu anda, yerleşkemizde en az sayıda çalışan olacak halde, dönüşümlü ve esnek sisteme geçiş yaptık, mesai saatlerimizi kısalttık. Tüm toplantılarımızı sanal ortamda gerçekleştiriyoruz. Dayanağa gereksinimi olan tüm öğrencilerimizin, velilerimizin ve çalışanlarımızın her manada yanındayız, ruhsal danışmanlık hizmetimiz kapsamında, üniversitemiz bünyesinde vazife yapmakta olan 3 tane klinik psikiyatrist çevrimiçi ortamda görüşmek üzere randevu kabul etmekte. Telefonla yahut maille kendilerine her an ulaşılabilmekte. Ben bugün saat 18.00’de, üniversitemizin instagram hesabından canlı olarak, ülkemizin tüm gençlerine bir moral konuşması yapacağım. Konuşmamın sonunda da onların seveceğini düşündüğüm bir sürprizi anons edeceğim. Hedef, gençlerimize moral vermek, sevinçlerini yerine getirecek bir buluşma yaratmak, elbette tüm Hürriyet okuru gençleri de bu buluşmaya bekliyoruz.
TOPLUMA YARAR SAĞLAMA BABAMIN VASİYETİ
Babanızın müsaadeden gittiniz, eğitim bölümüne girdiniz. Babanızdan öğrendiğiniz en değerli bedel neydi?
Babam 16 yıl boyunca Stuttgard Üniversitesi’nde çalışıp doçent olduktan sonra geri döndü. Akademisyenliğin yanı sıra köy hizmetlerinde de misyonlar aldı. Çukurova Havzasındaki bütün büyük projelerde de imzası vardır. Daima yerde gezen, köy köy dolaşan, toprak tahlilleri yaparak köylüye en verimli halde nasıl eser alacaklarını birebir öğreten bir adamdı. Herkes iç içeydi, herkesçe tanınırdı. Memnunluğu kolay biriydi, bir ekmek ve bir gazete. Babamdan ötürü akademisyenlere hürmetim sonsuz. Çok büyük emeklerin sonunda bulundukları yere geliyorlar, milyar dolarlar onların bilgisini, unvanını satın almaya yetmez. Parayı hiç önemsemedi, hiç para odaklı iş yapmadı. İş hayatını dedemden öğrenmiştim lakin babamdan da hayatın hedefini öğrendim. “Oku oğlum, çok oku, öğren, çok uygun İngilizce öğren, çalış ve üret, ailen ve ülken için üret. Sakın yalnızca para için çalışma. Şüphesiz para da gelecek o vakit kendin ve ailen için yetecek kadar ayır lakin kalanını topluma yarar sağlayacak halde ülken için kullan, bu sana benim tek vasiyetimdir” kaygısı. Bugün babamın ne kadar yanlışsız bir vasiyet bıraktığını daha da güzel anlıyorum.
SOLUNUM AYGITI ÜRETTİ
Nişantaşı Üniversitesi Nish Nova ve ARGE Merkezi’nde yüzde 100 yerli bir teneffüs aygıtı da üretti. Hastaların tedavisine sunulmak üzere hazırlanan bu yeni teneffüs aygıtı sudaki oksijeni ayrıştırıp ürettiği hidrojen sayesinde teneffüs kolaylığı sağlıyor. 2 farklı model olarak üretilen teneffüs aygıtları hem hastanelerde hem de konutlarda kullanılmaya uygun. Levent Uysal, “Solunum yetmezliği çeken hastalarımızın yanındayız. Bu aygıtı da salgın periyodunda geliştirdik” dedi.
İLK SERMAYEM 125 GRAM ALTINDI
İlk iş tecrübeniz neydi?
6 yaşında dedemin züccaciye dükkanında çalışmaya başladım. Babam ve annem, babamın Stuttgart Üniversitesi’ndeki akademisyenlik misyonu sebebiyle yurtdışında olduğu için, anneannemin ve dedemin konutunda büyüdüm. Birinci iş tecrübem dedemin yanında oldu. Dedemin okuma yazması bile yoktu, yalnızca sayıları bilirdi. Bu yüzden vakitle bana daha çok güvenmeye başladı. 14 yaşıma geldiğimde İstanbul’dan mal almaya gidiyordum. Yaşım küçüktü ancak İstanbul’u gördüğümde ilerde okumak için İstanbul’a gelmem gerektiğini anlamıştım. Daima çalıştım. Derslere de geçer not alacak kadar çalışırdım. Lisedeyken okul kantinini işletiyorduk. Üniversite imtihanında da ODTÜ’nün İşletme Bölümü’nün Antep yerleşkesini kazandım. Yalnız, puanım İstanbul Üniversitesi’nin açtığı turizm işletmeciliği imtihanına da yetiyordu. Ailem ODTÜ’de okumamı istedi, birinci sefer onların kelamını dinlemedim. Ancak ailemi karşıma almam değerliye patladı, beş kuruşsuz elimde küçük bir bavul İstanbul’a geldim. Sağolsun bir tek anneannem bana kıyamadı, kolundaki bileziği verdi, 125 gram altın hayattaki birinci sermayemdir. Uğuruna inanırım, her vakit kolumda 125 gr altından bilekliğim vardır. Yüksek lisansımı Aston Amerikan Üniversitesi’nde yaptım. Şu anda da Aztec Üniversitesi’nde doktora yapıyorum, tezimi tamamlamaya çalışıyorum, az kaldı.
Profesyonel iş hayatına nasıl atıldınız?
Üniversiteye geldim fakat kalacak yerim bile yoktu, bir arkadaşımın gecekondu vari meskeninde koca bir aileyle kalıyordum. Çalışmam gerekiyordu. Bir gün, bir büfe gördüm. Camında “Komi aranıyor” yazıyor. Komi ne bilmiyorum natürel fakat içeri girip “Ben komiyim” deyiverdim. Dükkan sahibi halimden anladı. Yurt çıkmadığını, kalacak yer sorunu yaşadığımı söyledim. Orada çalışıp, orada yatıp kalktım. Ücretsiz tost, yatacak bir yerim az da olsa harçlığı çıkaracak bir işim vardı artık. Tek sorun banyo, onun içinde ucuza bir hamam bulmuştum. Üniversitede okurken biraz da çaresizlikten bastım gaza, burs almalıydım. İmtihanlar oldu ve 11 dersten 100 aldım. Notların güzel olması hocaların dikkatini çekti. Hocalar yardımcı oldu. Bir hocamız beni bir otele yönlendirdi. Orada çalışmaya başladım. Burs aldım sonrasında. Türkiye’nin en büyük holdinglerinden birinden burs aldım, bu burs ile okudum ve sonrasında o holdingde çalışmaya başladım, böylelikle profesyonel çalışma hayatım başlamış oldu. Holdingdeki birinci işim idare şurası liderinin getir götür işlerini
yapmaktı, not alıyor, çayını veriyordum lakin benim için bir duayenin dizinin tabanında işe başlamak hayatımdaki en büyük talihim oldu. Çalışkanlığım, azmim, sadakatim ve elbette 6 yaşında çalışma hayatını deneyim etmeye başlamam sonuç verdi, yıllar sonra çırak başladığım holdingin en üst seviye idaresinde çalışmak bana nasip oldu.
