Maddi imkansızlıklar hayallerinden vazgeçiremedi onu. Iğdır’dan İstanbul Teknik Üniversitesi İnşaat Mühendisliğine oradan da Singapur Nanyang Teknoloji Üniversitesine uzanan uzun ve kuvvetli seyahatte artık ‘ailem’ dediği bir kurum vardı yanında: Türk Eğitim Vakfı.
Ramazan Çiftçi, meskenini sürücülük ve tarım personelliği yaparak geçindiren bir baba ile mesken bayanı bir annenin sekiz çocuğundan biri olarak birinci ve ortaöğrenimini Iğdır’da tamamladı. Parlak bir öğrenciydi. Üniversite imtihanının yaklaştığı yıllarda içi umut doluydu. Yeterli bir okul kazanacağını biliyordu. Gerçekten imtihana girdiği birinci yıl İstanbul Teknik Üniversitesi Gemi Mühendisliği kısmını kazandı. Üstelik maddi imkansızlıklar nedeniyle dersane eğitimini yarım bırakmış imtihana ulaşabildiği yayınlarla hazırlanmıştı.
İSTANBUL’DA ÜNİVERSİTEYİ BIRAKMAK ZORUNDA KALDI
İstanbul’a, üniversiteye büyük umutlarla geldi. Babasının ondan bir isteği vardı; “inşaat mühendisi ol oğlum” diyordu. Ramazan babasının bu isteğini yerine getirip kısmını değiştirdi. Fakat ailesinden gelen para değil okul hayatının masraflarını karşılamak İstanbul’da yaşamasına bile yetmiyordu. Bu kurallarda üniversite hayatını sürdüremeyecekti. Okulu bıraktı bulduğu işlerde çalışmaya başladı. Kah ortaöğrenim öğrencilerine ders vererek kah lokantalarda çalışarak hayatını sürdürmeye çalışıyordu. Çocukluğundan beri başında yer eden bilim insanı olma hayalinden ise artık gitgide uzaklaşıyordu. Bu ortada kız kardeşi de üniversiteyi kazanıp İstanbul’a geldi. Ramazan’ın omuzlarında artık bir de kardeşinin sorumluluğu vardı.
Singapur’daki Nanyang Teknoloji Üniversitesi’nde.
“HAYALLERİMİ GERÇEKLEŞTİRMENİN BİR YOLU OLMALIYDI
Ramazan Çiftçi üniversiteye geri dönüşünün öyküsünü şöyle anlatıyor: “Okuldan ayrıldığımı aileme söylememiştim. Onlar üniversitede okuduğumu zannediyorlardı. Aslında bunu ben de çok istiyordum. Artık süreksiz işlerle de olsa İstanbul’da ayakta durabiliyordum. Fakat okula dönebilmek için maddi takviye tekrar de gerekli olacaktı. Bu dayanağı ailem veremezdi. İşte tam bu sırada aklıma Türk Eğitim Vakfı geldi. Türk Eğitim Vakfı kız kardeşime de dayanak olup burs vermişti. Birinci oradan tanıdım. Okula geri dönmeyi düşündüğüm günlerde de aklıma ilk gelen vakıf oldu.?TEV bursuna başvurdum. Açıkçası umutsuzdum. Okula dört yıl orta vermiş birisinin başarılı olacağına inanmazlar ve beni desteklemezler diye düşünüyordum. Ancak TEV kaybettiklerimi, en değerlisi hayallerimi bana geri verdi. Beni yarı yolda bırakmadı ve üniversite hayatım boyunca daima yanımda oldu. Aslında TEV benim ikinci ailem oldu.”
ARTIK ÜLKESİNE BİLİM İNSANI OLARAK DÖNMEK İSTİYOR
Üniversiteyi muvaffakiyetle bitiren Ramazan Çiftçi yüksek lisansını da tamamladıktan sonra doktora için Singapur Nanyang Teknoloji Üniversitesi’ni seçti. Artık ailesi olan TEV bu süreçte de onun yanında. Ramazan, Singapur’daki hayatı ve bundan sonraki hayallerini şöyle anlatıyor:
“Sporu çok severim, buradaki yerleşkenin imkanları çok uygun. Bol bol yüzüyorum ve havuza her teşebbüste Iğdır’da çocukluk günlerimde arkadaşlarımla girdiğimiz su kanalları geliyor aklıma. Ortada tenis de oynuyorum. Okumayı severim, kitap da okurum fakat daha çok mecmua okumayı tercih ediyorum. Tiyatroya bayılırım vaktinde kendim de oyunculuk yaptım ancak sonrasında maalesef sürdüremedim. Geleceğe ait hoş hayallerim var. Burada sarsıntı üzerine çalışacağım. Şayet çalışmalarımda gayeye ulaşırsam çok hoş şeyler olacak, biraz sıkıntı bir süreç ancak ben buradaki hocamı ikna ettim, artık sıra çok ağır çalışmamda. Şunu çok düzgün biliyorum başarılı beşerler muvaffakiyetlerini uykusuz gecelerde kazandılar. Ben de bu fedakarlığı yapmaya hazırım. Burayı başarılı
bir halde tamamladıktan sonra İTÜ’ye hoca olarak dönmeyi çok istiyorum.”
