18 Mart 1915, Çanakkale Deniz Zaferi’nin kazanıldığı gündür. 19 Şubat 1915’te başlayan ve 18 Mart 1915’te Mehmetçik’in toplarıyla, Nusret’in denize döşediği mayınlarıyla işgal kuvvetlerinin kendilerince o yenilmez armadasını, Çanakkale Boğazı’nın derinliklerine gömdüğü tarihtir.
Bu savaşın seyrini değiştiren bir isim var ki, Yaklaşık 276 kiloluk mermiyi sırtına alarak tarih yazmış. İşte bu kişi, Ali Çabuk. Yani nam-ı öbür Seyit Onbaşı, bir öbür tabirle Koca Seyit‘tir.
SEYİT ONBAŞI KİMDİR?
Asıl ismi Seyit Ali Çabuk olan Seyit Onbaşı, 1889 yılında Balıkesir’in Havran ilçesinin Çamlık köyünde dünyaya gelmiştir.
Fakir topraksız bir köylünün çocuğu olan Seyit, 1909 yılında, yirmi yaşında askere alındı. 1912 yılında Balkan Savaşı başlamıştı. Seyit, o vakit üç yıllık askerdi. Balkan Savaşı’na katıldı. 1914’de Birinci Cihan Harbi patlayınca, Seyit terhis edilmedi.
Topçu eri olarak Çanakkale’ye gönderildi. İri yarı çok güçlü olan Koca Seyit, burada Rumeli yakasındaki Kilitbahir’in 28’lik Rumeli Bataryası’nda topçu eri olarak görevliydi.
SEYİT ONBAŞI’NIN İNGİLİZ GEMİSİNİ VURMA HİKAYESİ
Çanakkale Harbi’nde, Rumeli Mecidiye Tabyası, dehşetli bir düşman saldırısı sonucunda neredeyse büsbütün imhâ edilmişti.
Cephâneliğin büyük kısmı havaya uçmuş, on altı topçumuz şehîd olmuştu. Koca tabyadan geriye kalan; bir yüzbaşı, iki nefer ve bir de vinci kırılmış, ağzına mermi alamayan bir top idi.
Yüzbaşı, etraftaki birliklere durumu haber vermek için uzaklaşmıştı ki, erlerden Koca Seyit, denizin üzerinde ateş ve vefat püskürerek ilerleyen düşman gemilerine bakarak derin derin içini çekti. Gözleri doldu. Mahzun yüreği, düşman karşısında âciz kalmanın ıztırâbı içinde çırpınırken ellerini şanlı Mevlâ’ya kaldırdı ve:
“Yâ Rab! Ey kudret sâhibi Allâh’ım! Bana şu an o denli bir kuvvet ver ki, hiçbir kulun benden daha güçlü olmasın!” diyerek Rabbine sığındı, O’ndan yardım istedi.
Koca Seyit, dünyâ âleminden sıyrılmıştı âdeta… Gözlerinden akan yaşlar yanaklarından aşağı süzülüyordu. Bir süre: “Lâ havle velâ kuvvete illâ billâh” dedi.
Sonra birden «Yâ Allâh!» diye haykırdı ve arkadaşının hayret ve şaşkınlık dolu bakışları ortasında 215 okkalık (yaklaşık 276 kiloluk) mermiyi kavrayıp kaldırdı. Demir basamakları üç kere inip çıktı. Göğüs ve omuz kemiklerinin çatırtıları duyuluyordu. Koca Seyit, bir taraftan sel üzere ter dökerken öteki taraftan da çatlamış dudaklarıyla:
“Allâh’ım! Benden kuvvetini esirgeme!” duâsına devâm ediyordu.
Nihâyet topun ağzına sürdüğü meşhur üçüncü mermiyle savaşın yazgısı değişti. İngilizler’in “Oşın” (Ocean) isimli zırhlı gemisi vurulmuş ve denizin üzeri cehennemî bir aleve bürünmüştü.
Cevat Paşa, Koca Seyit’in 275 kiloluk top mermisini sırtında taşırken fotoğrafının çekilmesini istedi. Fotoğrafçı geldi, hazırlıklar yapıldı. Seyit’in mermiyi o günkü üzere sırtında taşıması gerekiyordu. Fakat Seyit ne kadar zorlandıysa da boşuna, bir türlü mermiyi sırtlayamadı. Demek ki işin sırrı değişik bir şeydi.
O durumda mermiyi sırtına alması gerektirecek kaideler yoktu ve bu şov olarak yapılabilecek bir şey değildi. Bunun ardında yatan değişik bir güç vardı.
Bunun üzerine tarihe mal olan o büyük muvaffakiyetin bir doküman olarak tesbit edilebilmesi için tıpkı o mermi büyüklüğünde tahtadan bir mermi yapıldı. Koca Seyit o mermiyi sırtına alarak fotoğrafçının karşısına geçti.
Cevat Paşa Koca Seyit’e dönerek:
“–Evlâdım! Büyük bir iş başardın. Bir mükâfât iste benden?” dedi.
Allâh’a kulluktan diğer her şeyi gönlünden silmiş olan fedâkâr yiğit, rûhundaki ikinci kahramanlığı da şu kelamlarıyla sergiledi:
“–Kumandanım! Hiçbir talebim yoktur; lâkin ben pehlivan yapılı olduğumdan günde bir somun yetmiyor. Düşman karşısında daha güçlü olmam için emretseniz de bana iki somun verseler!..”
Bu isteğe tebessüm eden Cevat Paşa, onu onbaşılıkla mükâfatlandırdı.
Akşam olup herkese bir, Seyit Onbaşı’ya ise iki somun verildiğinde, büyük îman kahramanının gönlü buna râzı olmadı. Yiyecek kıtlığının karar sürdüğü bir vakitte arkadaşlarından farklı olmak istemedi. Kendisine verilen somunların birini iâde etti ve bir daha da almadı.
KOCA SEYİT’E SONRA NE OLDU?
Çanakkale Savaşları’nın akabinde köyüne dönen Seyit Ali, ormancılık ve kömürcülükle uğraştı, Hacı Osman Ağa’ya ilişkin zeytinyağı fabrikasında çalıştı. “Çabuk” soyadını alan 5 çocuk babası Seyit Onbaşı, yakalandığı zatürre hastalığı nedeniyle 1 Aralık 1939’da 50 yaşında hayatını kaybetti.
Savaşlardaki kahramanlığıyla tarihteki yerini alan Seyit Ali Çabuk’un naaşı, sonradan ismi Kocaseyit olarak değiştirilen köyüne defnedildi.
