Biraz Nostalji

Bu sabah kağıdı kalemi elime alıp başladım düşünmeye ne yazabilirim? Ülkemin ve dünyanın gündemine şöyle bir göz gezdirdim. Savaşlar, öldürülen masum çocuklar, enflasyon, hayat pahalılığı, katledilen sokak canlıları, her gün başka bir yerde ( kasıtlı çıkarılan) orman yangınları, cinnet halinde en ufak bir sebepten birbirini vuran insancıklar, bir türlü önü alınamayan kadın cinayetleri, sağlıkta skandallar, eğitimde skandallar, fahiş özel okul ücretleri,akıl almaz biçimde artan kira fiyatları, üç kuruş maaş ile hayatta kalma mücadelesi veren (survivor) emekliler. gibi gibi…

Kısacası seç, beğen, al. Evet farkındayım sizlerinde tıpkı benim gibi daha başlıkları okurken bile yüreği sıkıştı değil mi?Ama ben bunların hiç birini yazmayacağım en azından bugün. Onun yerine hepimizin ruhuna iyi geleceğine inandığım eski

günlere küçük bir yolculuk yapmaya ne dersiniz?

Özellikle yetmiş ve seksenler kuşağının sıklıkla yad ettiği o güzel günlere. Hani komşularımızın neredeyse akrabadan bile yakın olduğu, insanların birbirlerinin evine davetsiz de gidebildiği, küçüklerin büyüklerine saygı gösterdiği, rica ve teşekkür kelimelerinin sıkça kullanıldığı, zenginlerin paralarını ve lüks yaşantılarını birilerinin gözüne sokmadığı, kişinin giyim tarzına göre değil karakterine göre kabul gördüğü henüz ahlaki çöküşün başlamadığı, çocukların sokaklarda özgürce oynayabildiği, kredi kartı denen zehirli elma yaygın

 olmadığı için mahalle bakkalından gönül rahatlığı ile veresiye yapılan alışverişler, ailece gidilen yazlık sinemalar, hafta sonu piknikleri ve en önemlisi utanma duygusunu yitirmemiş insanların mahremini gizlemesi.

Ohh… Vallahi bir anlığına o günlere gittim, nasıl özlemişiz değil mi ?

İnsanın insanca yaşayabildiği, korkmadan, umudunu yitirmeden geleceğe bakabildiği, endişesiz ve tasasız bir şekilde çocuklarını büyütebileceği o günlere tekrar kavuşabilmek dileğiyle ..